Via muziekfinancierderssite SellaBand sleepte Hind Laroussi (ESF 2008) in
recordtijd 40.000 euro binnen voor het opnemen van haar album Crosspop,
en vervolgens haalde ze ook nog eens 24.000 euro op voor de promotie
ervan. Een onverwacht succesverhaal, zo lijkt, maar een klein jaar na de
release worstelt de voormalig Idols-finaliste nog altijd met het aan de
man brengen van de plaat.
‘Believers’, mensen die tien, twintig
of meer euro beschikbaar stelden en daarmee behalve het album óók recht
op een deel van de opbrengst kochten, vragen zich intussen op de site af
wat er met hun geld gebeurd is. Hind en haar manager Eddie Tjon Fo
wijzen met een beschuldigende vinger richting auteursrechtenorganisatie
Buma/Stemra.
„Ik had een plan opgezet met diverse mediapartners
om het nummer Don’t leave me behind als gratis download beschikbaar te
stellen”, vertelt Tjon Fo. „Daarmee hadden we in één klap 5,5 miljoen
mensen kunnen bereiken, die zo in elk geval allemaal kennis zouden nemen
van Hinds nieuwe plaat. Maar Buma/Stemra rekende voor dat we dan vooraf
zes cent moesten betalen voor elke potentiële download; 330.000 euro
dus. Niet alleen heb ik dat niet paraat, ik heb natuurlijk ook zeker
niet de garantie dat al die mensen ‘m ook daadwerkelijk zouden
downloaden. Het was niet eens onwil van hun kant, de regels van Buma
zijn gewoon nog altijd niet ingericht op andere vormen van
muziekdistributie. Alles is er nog gericht op fysieke verkoop in de
winkel. Artiesten die in het verleden zonder overleg wél zulke acties
hebben opgezet, kregen vaak maanden later nog een gepeperde rekening.”
Buma/Stemra
houdt er een andere lezing op na. Woordvoerder Bas Erlings: „Het enige
wat ze voor die download-actie hoefden te doen, is ons een schriftelijk
akkoord laten zien dat de auteurs van het nummer ermee instemden dat het
gratis weggegeven werd. En dat waren in dit geval Hind zelf en haar
producer Steve Power. Dat hebben we haar management ook netjes gemaild,
we hebben ze er zelfs nog een keer aan herinnerd, maar we hebben geen
reactie meer gekregen. Het is erg vreemd dat ze nu de schuld bij ons in
de schoenen schuiven.”
Tjon Fo, gepikeerd: „Volkomen kolder, die
reactie van Buma! Ik héb ze zo’n afstandsverklaring namens alle auteurs
gegeven, nadat ik ze eerst vergeefs gevraagd had om een voorbeeld van
hoe je die op moest zetten. En zelfs mét die verklaring had ik die zes
cent moeten betalen.” Erlings weer: „We hebben alleen maar een mailtje
van hem gehad met: ‘alle schrijvers zijn ermee akkoord, hoor’. Ja, dat
is natuurlijk niet voldoende, dat willen we wel even zwart op wit van de
auteurs.”
Erlings zet zijn punt kracht bij door een
mailwisseling op te sturen, waaruit inderdaad blijkt dat Buma welwillend
tegenover de promotie-actie stond en alleen aan Tjon Fo aangaf wat de
voorwaarden zouden zijn. In welk kamp de bal daarna is blijven liggen,
is minder duidelijk. Ondertussen is op Hinds blog op SellaBand een
aardige discussie losgebarsten waaraan Erlings, Tjon Fo en diverse
believers deelnemen. De verwarring is groot, mede omdat de werkwijze van
het vorig jaar failliet verklaarde en inmiddels door een Duits
management overgenomen SellaBand niet altijd even helder is.
Dat
op Wikipedia per abuis staat dat Crosspop de gouden status heeft
bereikt, helpt ook al niet. In feite heeft de plaat nauwelijks verkocht,
aldus Tjon Fo. „Hij is alleen maar op acht in de hitlijsten
binnengekomen vanwege die 987 believers die het album bij de release
kregen, plus misschien nog een dikke 200 in de gewone verkoop. Bijna
alle andere exemplaren zijn weer teruggestuurd door de winkeliers;
opbrengsten voor de believers hebben we zeker nog niet.” (Sp!ts)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten